Veel natuur, mooie vergezichten, nog niet in Rome

Lieve allemaal,
Het is me weer gelukt een fijn Internetcafe te vinden, Kees snuift nog wat cultuur op en ik ga jullie verslag doen van de afgelopen week.
Woensdag 12 september:
We vertrekken uit Spoleto en gaan op weg naar Terni: Gisteravond is er een heel klein beetje regen gevallen en nu is de lucht weer helemaal opgeklaard! Fris en zonnig lopen we eerst 1 rechte weg naar beneden de stad uit, dan een stuk langs een verkeersweg en in Crocemaroggia gaat onze wandeling "pas echt beginnen"! Rust en natuur! In een klein winkeltje zoals je ze zelfs in Friesland niet meer ziet kopen we bananen en drinken Icetea, we zullen urenlang geen dorp meer tegenkomen. Eerst gaan we langzaam omhoog naar 532, daar de pas over en dan zakken we steeds meer linksom het dal van de Serre uit naar Terni: het is echt heel prachtig. Naast ons gaan de bergen tot 1100m en het dal is steil en smal. Heel veel slingers en prachtige vergezichten. Einde dal lopen we het laatste stuk naar Terni, en dat is weer helemaal niets. Teveel km en veel rotzooi, armoedige huisjes: niets aan maar hoort erbij. Het is een warme dag geworden en om 16.30 staat de thermometer op 34gr! Via de VVV komen we aan een hotel, maar waren we eerst van plan hier de verjaardag van Kees te vieren, we blijven maar 1 nacht want we vinden Terni helemaal niets. Veel teveel een winkelstad en dat is niet helemaal onze hobby, bovendien kunnen we toch niets kopen.. Enfin, we installeren ons en 's avonds toch het oude centrum nog gevonden en voor het eerst weer in een stad met flanerende mensen (dat kenden we nog van onze avonden met Ton en Toos tijdens het zeilen in Italie). De sfeer zo 's avonds is dan echt leuker dan gedacht, we drinken lekker bier tijdens Kees zijn oudejaar en eten wat.
Donderdag 13 september: Kees jarig, 62!
Mijn oproep leverde veel reacties op en om 6.15 werden we wakker van het smsje van nicht Yvonne, helemaal leuk! We slapen weer verder en beginnen de dag heel rustig. Nog even Terni in om het amphitheater beter te bekijken dan gisteravond, de Duomo, nog een lekker bakje koffie met veel verjaarstelefoon, en dan verder naar Stroncone. Het is een wandeling van maar 9km, en we zijn er rond het middaguur. Het is stralend weer en in het enige hotel is niemand aanwezig, wel kunnen we in het restaurant onze rugzakken kwijt en gaan aan de klim naar Stroncone beginnen. Eenmaal boven natuurlijk weer een prachtig uitzicht en het stadje is heel bijzonder: we zijn de laatste tijd zo verwend met gerestaureerde stadjes, en hier is sinds de middeleeuwen werkelijk niet veel meer gebeurd. Verder is het heel stil, blijkt een feestdag en we kunnen in het winkeltje nog net een "lunch" bij elkaar kopen en bij de buurman een stafkaart van de omgeving. Op een bankje met werkelijk schitterend uitzicht eten we onze lunch. Terug naar beneden langs de kerk van San Fransiscus, waar buiten een mooi beeld van hem staat. Terug in het hotel is de eigenaar net gearriveerd, beetje vreemde goof en we krijgen een kamer met reductie omdat we NL zijn (18 jaar geleden was hij een week in NL..)! Onze kamer heeft een balkon op de zon, ik span en lijn en we vrolijken het balkon voor Kees verjaardag op met een bonte verzameling van wasgoed. 's Avonds een terras voor ons samen, waar het bier weer goed smaakt en later eten we er met veel locals goed en gezellig.
Vrijdag 14 september:
De moeder van de vreemde goof zorgt opgewekt voor ons ontbijt en geeft ons een stuk taart en cake mee voor onderweg. Het is stralend weer en we hebben er weer zin in. Kees heeft mbv de stafkaart een route gepland dwars door natuur en zonder verkeerswegen. Eerst lopen we naar Coppe en dan pal zuid een wandelpad op. Het is weer heel mooi lopen in een stil bos met klim en dal. Geen idee waarom het daarna fout gaat, we volgen waarschijnlijk de verkeerde bordjes en het wordt "van kwaad tot erger", nl. ipv naar boven en zuid lopen we op een gegeven moment noord en naar beneden. Te ver om weer om te keren.. Dus als we een fatsoenlijk pad vinden zakken we verder en pikken toch maar een verkeersweg op. Na bijna een half uur lopen zijn we op die weg nog geen auto tegen gekomen, we genieten van de mooiste uitzichten (op die bergen waar we gelopen zouden hebben...) en zijn toch weer dik tevreden. Tegen lunchtijd lopen we langs een winkel van sinkel en eten er lekker op 2 stoeltjes voor de deur onze gekochte waar. De route is prachtig, veel klim en dal en veel geslinger, steeds weer een andere blik op dezelfde bergen.. Na een pauze tussen de olijfbomen zien we aan de weg de ingang van een agriturismo, dat overkomt ons nu pas voor de 2e keer en we lopen direct het hek binnen. De vorige keer was het een wijngaard, nu een olijfgaard. De eigenaar is er niet, maar de olijfboer, die zijn bomen aan het snoeien is, belt voor ons de man en hij heeft voor ons een kamer en vanavond een maaltijd! We installeren ons in de schaduw en genieten uren van enorme rust. 5 honden, een ezel een wat paarden en behalve de olijfboer niemand te zien. Tegen zessen stoppen er 2 auto's en arriveert de familie, waarvan de vrouw in de keuken verdwijnt. Onze gastheer is alleraardigst en we eten er 's avonds heel erg lekker. Grappa als toetje, want ons is wel even uitgelegd dat je limoncelli moet drinken zuid van Napels, immers daar komen de citroenen vandaan en hier drink je grappa..!!
Zaterdag 15 september:
Bij het ontbijt is onze gastheer er weer en hij wil met ons op de foto. Dus bouwt hij een stellage voor zijn toestel en zet zich tussen ons en voor zijn restaurant. Hij laat ons bijna niets betalen, was blij dat hij ons als gast had.. Vervolgens lopen we het dal verder tot de volgende afslag naar links, we willen over een oostelijker helling verder, dan komen we later beter uit. Dat betekent ook vandaag weer veel geklim en veel geslinger, maar het weer is verrukkelijk en we genieten van alles wat we zien. Net als we toezijn aan een lekker bakje koffie komen we aan in Santa Maria, en inderdaad heeft zij voor ons veel in petto: een bar met koffie, een schone toilet en voldoende lekkers voor een lunch onderweg. We worden weer uitgezwaaid en gaan verder de warmte in. Vandaag worden we naast mooie natuur ook getracteerd op hele mooie stadjes; allemaal op een berg, dat gebeurde in de middeleeuwen, goed ommuurd en een poort om binnen te komen. Zo zien we Caspéria, Roccantica en later Poggio Cantino. Kees maakt weer veel foto's. Dan komen we bij 34gr aan in Poggio Mirtete met een oud en nieuw gedeelte. Het plein dat we oplopen ziet fris met terrasjes en op advies van een carabiniera lopen we door de poort het oude gedeelte in en vinden dan al snel een ostello (YMCA). Die hadden we nog niet gehad, dus ook leuk. Na onze aankomstrituelen en op weg naar een biertje horen we dat in de kathedraal prachtige muziek wordt gemaakt. Biertje wordt uitgesteld en we genieten een uur van een schitterend concert van Italianen samen met Japanners, veel strijkmuzikanten en een dirigent op hoorn! Als de keel te droog wordt is het genoeg geweest en genieten we nog lang van de feestelijke sfeer, het flaneren, het bier, het eten: wat een vakantie! en iedere dag weer anders.
Zondag 16 september:
Een kaal ontbijt en we lopen al om 8.30 weer de wijde wereld in. We gaan eerst oost richting Bucchignano, waar we lekker koffie drinken en krantje lezen. Het is immers zondag en dat is ook op de weg een andere dag: veel minder automobilisten, want die rijden op zondag op racefiets of mountainbike! Groeten altijd vrolijk, vinden wij ook leuk. We klimmen stevig en komen dan bij de Abazzia di Farfa, een heel toeristisch complex met een nieuwe en een oude kerk. De nieuwe zien we en luisteren nog even naar het zingen in de kerk, om de oude kerk te zien moet je meedoen aan een tour en daar hebben we geen zin in. Het is nu al warm, dus we gaan verder. Bij een fruitstalletje krijgen we ieder een perzik en die is weer heerlijk! We slingeren met de weg mee weer verder en zien dan dat we van een pas komen en zakken daarna om de berg van Fara in Sabina behoorlijk! Veel brand geweest hier en dat ziet er echt niet prettig uit, het ruikt ook niet lekker, drie bergen met alleen nog wat bruine struikjes.. Na nog veel geslinger komen we in Canneto, waar we genieten van een heerlijk zondaglunch: pasta met salade. Aardige mensen op het terras, en met nieuwe energie lopen we verder via Acqua Viva naar Montelibretti, daar willen we overnachten. Ook Montelibretti ligt weer hoog op een berg, dus dat betekent tegen 17 uur in de hitte nog even steil omhoog.. Daar aangekomen horen we dat de enige albergo is gesloten en dat de eerste kans om te overnachten in Morricone is, 5km verder... Hadden we die klim dus niet hoeven maken.. Enfin, op een stil bankje drinken we een flesje water en daar gaat ie weer. Ook Moricone ligt hoog en we lopen een helling van wel 25%. Er blijkt inderdaad een B&B en als ik aanbel zegt die man ons niet te kunnen helpen.. In mijn beste Italiaans probeer ik hem te verleiden en als ik vraag of hij dan tenminste een plek heeft waar wij onze eigen bedjes kunnen neerleggen gaat hij over stag! Wat blijkt, hij heeft alle kamers leeg, maar niet 1 schoon. Nu moet hij vrouw en dochters vragen op zondag kamers schoon te maken.. Vinden wij natuurlijk ook heel vervelend, maar dan ontdooit hij snel, zorgt voor koel water als hij hoort dat we vandaag 30km in de benen hebben en na een half uur hebben we een heerlijke kamer van een charmante gastheer! Als hij ons vertelt dat we beter vantevoren kunnen reserveren, vertel ik hem dat wij liever leven als Italianen, en hij begrijpt ons (maar wij hem vandaag natuurlijk ook). Samen praten we nog lang over het genot van leven bij de dag!
Maandag 17 september:
We worden weer vriendelijk door hr. Petrocchi geholpen, hij is trots op ons en verteld zijn vrouw van onze reis (hij praat alleen Engels met ons en dat kan zij niet..). Het is flink bewolkt als we weglopen, de temperatuur is prima. Wel beetje drukkend maar we willen vandaag door naar Tivoli. Voor morgen wordt er regen verwacht en dan kunnen we best een dagje in Tivoli blijven. Verder zuid naar Palombara Sabina, waar we koffie drinken op een gezellig terras. In Marcellina weer koffie en we kopen bananen en yoghurtjes voor onderweg. Tijdens onze koffie heeft het 50 spatten geregend en als we verder lopen is het weer droog. Weer lopen we langs kaalgebrande hellingen, tot en met Umbrie hebben we dat niet gezien. Al lang voordat we er zijn zien we Tivoli op een helling voor ons liggen en we lopen er langzaam slingerend langs de helling naartoe. We zien de eerste grote cascade en dan zijn we er en slaan af naar het centro storico. VVV niet te vinden en door vragen komen we aan het adres van een B&B. Bij een prachtige romeinse tempel wachten we tot de eigenaar ons komt halen. Hij blijkt met zijn gezin in het oude gedeelte in een palazzo te wonen en wij hebben er een kamer, slaapkamer en zeer speciale badkamer. We zullen de foto op de site zetten, want zoiets hebben jullie vast ook nog nooit gezien. Levensgevaarlijk als je 's nachts moet plassen, maar we zullen elkaar wakker maken en samen gaan..
Dinsdag 18 september: onze rustdag.
In Tivoli is veel te zien en na een heerlijk ontbijt op een van de balkons van ons gastgezin nemen we de bus naar Villa Adriana, waar veel te zien is van het oude keizerlijk paleis van Hadrianus uit 120 na Christus. Net als we onze kaartjes hebben gekocht breekt er een onweersbui los, die alles met elkaar 2 uur duurt. We hadden voor de zekerheid de regenjacks meegenomen en gaan bij stukjes en beetjes op pad, steeds schuilend onder de resten van al die gebouwen. Echt een aanrader, ik zal jullie niet met alle details vermoeien maar we hebben er reuze van genoten. Terug met de bus is het weer droog, schijnt de zon weer en maken we de wandeling in Tivoli naar de cascades. Het heet wel de wandeling van Villa Gregoriana, maar wij zien de grotten van Neptunus en van Sybilla en de cascades van alle kanten met boven ons de prachtige tempel; de zon schijnt er ook heel mooi op, dus dat levert weer mooie foto's. Net nog even een sandwich en nu ben ik weer heerlijk bijgeschreven!
Tivoli ligt oost van Rome en we hebben nog 2 dagen nodig om de route te lopen die we graag willen; we gaan Rome in via het zuidoosten, over de Via Appia Antica, moet mooi zijn, is groen en heel bijzonder. Lieve mensen, ik zat weer hevig op mijn praatstoel, vertrouw erop dat de een scant en de ander leest. Ik heb er weer van genoten; stop nu want Kees is aangekomen om met mij de foto's toe te voegen. Veel liefs van ons beiden, bijna in Roma!