Onze Brennerexpeditie en verder tot Bolzano

Lieve allemaal, ik begin meteen mijn verhaal..; heb erg veel te vertellen (allemaal mooie belevenissen en vergezichten)!
Zaterdag 21 juli:
Vroeg op pad bij stralend weer. We lopen vandaag een combi van de Jakobsweg en de Wipptaler Wanderweg. Het eerste stuk is zo mooi, staat ook zo niet op de kaart, is een net aangelegde weg tot Stafflach (met geld van de EU, dank!). Na een drankje bij de benzinepomp aan de oude Brenner, verder met de WWW: een klein smal paadje en bijna recht omhoog. Dan denken we nog dat dat de eerste 5 minuten zo zal zijn, het blijkt een minicrimi van meer dan een uur, wat een gebuffel en steile afgronden. Paden van soms maar de breedte van een voet breed en dan ook nog een beetje schuin. Ook weinig plek voor de stokken, en natuurlijk wel dat grote pak op de rug. Voordeel is dat we in de schaduw lopen (positivo). Even pauze in Gries am Brenner en dan weer verder de Jakobsweg. Die is eerst wel iets beter, 2 voeten breed en wat meer bomen aan de kanten, maar als we onder de autobahn doormoeten is het weer even peentjes zweten. Mijn mantra onderweg is ik ben dapper en getraind, en echt gewoon doorgaan, dan kom je boven op de Brenner, en dan denk je: feestje.. Kom je aan op een stoffige parkeerplaats tussen allemaal geparkeerde vrachtwagens en geen idee hoe nu verder. Dan maar een stukje in de kant langs de weg.. Ja en dan zien we het bord "Italia" en zijn we echt blij. We lunchen net over de grens op 1380m en vieren ons kleine feestje. Dan natuurlijk het begin van de volgende etappe en we zien geen pad of bordjes. Na weer een poos langs de weg gaan we aan de rechterkant in een wei lopen die na een poos overgaat in een soort pad. Steeds meer kiezels, en na een poos komen we tot de conclusie dat het een oude treinbaan is. Dan wordt het dal erg smal, dus Kees riep het al en ja hoor, daar is de eerste treintunnel. Best luguber, al zien we ook al wel het eind van de tunnel. Daar woont een zonderling en we worden met luid geblaf begroet door de hond en later komen we nog een stel geiten tegen op "ons" pad. Ik vind het niets, maar het loopt super. Dan nog een tunnel, en dan is er toch weer leven aan het einde van de tunnel. We vinden een weg naar beneden en komen al snel in het dorpje waar we ook onderdak vinden: Colle Isarco. We eten heerlijk buiten op het terras en zijn zeer tevreden.
Zondag 22 juli: We worden bij het vertrek verrast met een hele koude noordenwind, terwijl de zon wel schijnt. We hebben een mooie weg op het oog,niet alle dagen kunnen zo gek als gisteren. Met de wind in de rug lopen we vandaag maar een kort stukje, naar Vipiteno, waar we ons een rustige middag gunnen. Het is een heel mooi klein oud stadje met een Turm. We lopen weer een stadswandeling, mooie oud gotische kerk met niet teveel barokschilderingen. We nemen goed tijd voor de lunch om te wennen aan het Italiaanse leven en dan begint het zachtjes te regenen. Geeft niets, Kees houdt een echt siesta en ik luister uren naar mijn cursus Italiaans..
Maandag 23 juli: De temperatuur is prima. We lopen eerst richting Penserpas, maar nemen hem niet en hebben gekozen voor de westkant van het dal en dan een stuk hoger dan weg en autostrada, geen zin in al die herrie! We lopen een stuk langs de Isarco naar beneden, onze eerste rivier richting Po. Via het dorpje Mittewald lopen we naar Fortezza waar we even de tijd nemen voor een goede pauze. We zijn dan 20 km op weg, maar lopen lekker. Het is dan al wel weer 30 graden maar we kunnen verder over een fietspad en dat loopt meestal heel lekker, bovendien profiteren we van mooie uitzichten. Bij de Vahner See is een camping en eindelijk zetten we de tent weer op. Aardig mensen en we hebben een heerlijk avond op het terras. Vroeg slapen want het lijf moet ook rusten na een werkdag..
Dinsdag 24 juli:
We lezen in een smsje van Hans dat Kitty via de Keizersnee is bevallen van een flinke dochter, Lieke en dat alles goed gaat! Ook vanaf de site: Kitty, Richard en Otto van harte gefeliciteerd, en heel veel geluk gewenst met jullie dochter en zusje.
Verder een berichtje van Jolita en Wim, misschien gaan we elkaar vrijdag a.s. zien..., dat zou heel leuk zijn.
De tent droog ingepakt en verder langs het fietspad, dat helaas snel ophoudt en dan wordt het toch weer een wandelpad. Zijn we achteraf blij mee, want het levert ons hele mooie uitzichten op op het wijngebied van Neustift en het klooster. Een mooi groen dal! Dan toch weer het fietspad en zo lopen we Brixen in (Bressanone), en daar nemen we even de tijd voor. We kopen de laatste 5 Kompass wandelkaarten tot Verona, daarna moeten we over op wat anders (dan zijn er ook geen wandelpaden meer..). Mooie stad, en al weer iets meer Italiaans, al worden we overal in het Duits aangesproken. Natuurlijk niet vreemd, maar ik krijg nog niet veel kans het geleerde in de praktijk te brengen. Loop dus de hele route met mezelf maar zo'n beetje te babbelen, néé niet hardop!
Na Bressanone gaan we fiks omhoog en klimmen in 2 uur tijd naar 890m met panoramische uitzichten. Steeds meer zien we van de Dolomiten en steeds meer foto's maakt Kees... Net voor Feldthurn wordt de lucht die de hele dag achter ons al grijs/zwart was ook naast en voor ons grijs, en dan begint het ook nog te waaien. Ooit zeilden we zoals jullie weten, dus wij zetten er al klimmend nog een paar tandjes bij en hebben het dorpscafé van Veldthurn bereikt 5 minuten voordat er een hevige hagel- en regenbui losbreekt. We eten ons eerste gebakje van de vakantie en zijn erg tevreden.
Na een uur is alles weer rustig en met het jack aan gaan we verder, we willen naar Chiusa, en dat is nog 5 kwartier lopen. We genieten volop van de opgeklaarde lucht, de zon die weer schijnt en alle geuren die loskomen. De grootste verrassing is alle sneeuw die we op de Dolomiten zien!! Kees maakt nog een paar foto's.. En dan gaan we ook nog dalen (de km die we vandaag gestegen zijn) en dat blijkt in een dal met een riviertje, dus we scoren weer een waterval en zo zonder auto's is een weggetje van 1 auto breed door een nauw dal naar beneden wel heel erg mooi!
In Chiusa vinden we een albergho op een klein pleintje, heel leuk.
Woensdag 25 juli:
De lucht is knaterblauw, alles opgefrist na de buien van gisteren. We starten met een klim die we zo nog niet eerder gemaakt hebben: meest 25 à 30% en het gaat maar door. Na een uur drinken we al koffie op ruim 800m en we kwamen van ruim 500. Na Vilanders via Dreikirchen (1150m) door naar Barbiano en dan druipt het water overal naar beneden, zijn we onze eigen waterval.. We genieten van een kalte Platte.. en laten de voeten even rusten. De uitzichten zijn nog steeds super, we zien de Sella Gruppe en de ingang naar het Val Gardena. Het is werkelijk prachtig. Na de lunch maken we het ons makkelijker, en blijven gewoon op hoogte lopen. Via nog een extra paadje worden we weer verrast, nu met zicht op aardpyramiden, heel maf (piccolo Brice Canion). Dan vinden we aan het eind van onze werkdag een gasthof met een groot terras met grote bomen voor de broodnodige schaduw. Wat is bier dan heerlijk!
Donderdag 26 juli:
Als we wakker worden is de lucht grijs bewolkt, en de temperatuur is heerlijk fris (ik denk 20 graden). Er is ons 31 beloofd, dus we lopen lekker weg. Gisteren kregen we een tip om via Collalbo en Soprabolzano te lopen, dus dat doen we. Het eerste stuk is inderdaad een verrassing, we lopen op een hoog plateau en door een groot sparrenbos. Kees dacht aan Terschelling... Veel mooie hotels, nog steeds Tirolerbouw met veel hout, grote balkons en veranda's en heel veel bloembakken. In Soprabolzano (betekent boven Bolzano, en daarover zo meer..), drinken we koffie bij het treintje dat eerder van collalbo naar SB ging, en het begin van de kabelbaan, waarmee je in no-time naar Bolzano kunt... Maar wij bikkels houden woord en doen alles nog steeds à piedi! Dus daar gaan we via wandeling 6, die als bijnaam Promenade heeft, verder naar Bolzano. Nog niet verteld dat we inmiddels zeker op 1250m waren en dat Bolzano ongeveer op 500m ligt. Met een dalingspercentage gelijk aan die van onze klim van gisteren gaan we in ruim twee uur naar beneden. Het is echt heftig en de zon is heet. Dan merk je, dat ook dalen energie kost. Enfin, de knien (ik heb geen trema op het Italiaanse toetsenbord) knikken nog. Nu zijn we in Bolzano, hebben net onder een grote parasol gelunched, de bezienswaardigheden van de stad bekeken (er is weer een Dom) en terwijl nu ik de tijd van grote hitte mijn verhaal aan jullie schrijf doet Kees boodschappen.
Straks lopen we naar de rand van de stad, daar is een camping, en dan morgen start van onze volgende etappe naar Trento.
Zo zien jullie maar weer dat ik net zoveel kan schrijven als praten, maar heerlijk om jullie te vertellen. Ben ik soms wandelend al mee bezig. Zoveel om over te vertellen. We genieten echt iedere dag weer. Overigens net ook samen van al jullie reacties op het vorige verslag. 24 berichten is echt enorm, het maakt ons blij en we hebben weer veel om over na te praten.
Allemaal weer veel liefs van ons, Kees en Ellen